Δεν υπάρχουν φορές που είσαι σε μία κατάσταση και θές να ουρλιάξεις γιατί δεν πάει άλλο; Άν απάντησες "ποτέ" είσαι μεγάλος μούφας. Anywayz εγώ συνηθίζω απο παλιά να εκτονώνομαι στο σέξ(yeah right).Ok, κάνω τη πρακτική "ουρλιάζω μέσα στο νερό". Γεμίζεις το νεροχύτη, τη μπανιέρα, οτι θες τέλος πάντων, βάζεις το κεφάλι μέσα και του δίνεις και καταλαβαίνει. Είναι τρελά θεραπευτικό και δεν ενοχλείς και τον γείτονα. Ειδικά γιατί αν σε ακούσει να ουρλιάζεις,ή θα φωνάξει την αστυνομία επειδή τον ενοχλείς, ή επειδή νομίζει οτι ο Freddy Krueger σου κόβει τις φλέβες και θα έρθει μετά και γι'αυτόν. Το έκανα παλιά και απλά άκουγα "Αι στα διάλα" απο απέναντι. Μετά είδα το Requiem for a dream, τη σκηνή με τη μπανιέρα και λέω να,το βρήκα,είναι και κουλτουριάρικο.Οκ, έφταιγε και ο Jared Leto. Και ναι,μπορεί να μην είμαι πρεζάκι αλλά ο καθείς με τα προβλήματα του. Και απ'το να αρχίσεις τα βρισίδια με τον πρώτο κακομοίρη που θα βρεθεί τη λάθος στιγμή μπροστά σου,γίνε γραφικός και βούτα στο νερό. Δες στο σαν μια twisted εκδοχή της Herbal Essences μόνο που αντί για ναιιιι θα φωνάζεις ΑΑΑΑΑΑ βγάζοντας μπουρμπουλήθρες. Εκτονώνεις και τη Drama Queen που κρύβεις μέσα σου. Και ας μην σε πληρώνει η Clairol.
Να σ'αρέσει κάποιος χωρίς συγκεκριμένο λόγο και να χαίρεσαι που νιώθεις κάτι για κάποιον μετά απο καιρό,αλλά να μην του το δείχνεις. Αυτός να συνεχίζει τη ζωή του,τις γνωριμίες,τις φάσεις,το σεξ,και μέσα σου να βράζεις που δεν είσαι εσύ μαζί στην όλη εικόνα.
Αλλά παρ' όλη την "ζήλεια" σου,η σκέψη και μόνο οτι κάποια μέρα ίσως σε κοιτάξει και σένα έτσι,σε τρομοκρατεί.
ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΣ ΚΡΥΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΠΟΥ ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΜΕΝΟΙ ΚΑΤΗΦΟΡΙΖΑΜΕ ΤΗ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ UNDERWORLD ΝΑ ΧΟΡΕΨΟΥΜΕ ΣΕ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ SYNTHS.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΣΤΟ CLOSER ΟΠΟΥ ΓΕΜΙΖΕ ΜΕ ΓΝΩΣΤΕΣ ΦΑΤΣΕΣ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΑΣΤΑΝ ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΤΕΤΑΡΤΕΣ ΣΤΟ ΜΟ BETTER ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΒΡΑΔΥΕΣ ΣΤΟ ΧΟΡΟΣΤΑΣΙΟ ΠΡΙΝ ΚΛΕΙΣΕΙ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ DECADANCE ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΗΟΤSPOT.ΚΑΙ ΗΤΑΝ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ SODADE ΚΑΙ ΛΕΓΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΑΝ ΣΕ ΣΑΡΔΕΛΟΚΟΥΤΙ. ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΒΑΝΑΝΑ ΜΟΟΝ ΕΚΛΕΙΣΕ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ESCAPE ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΠΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΑΜΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ 8 ΤΟ ΠΡΩΙ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΚΑΖΑΡΜΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ HOUSE.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ Lowbudget ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΨΥΡΡΗ ΜΕ ΟΥΖΑ ΚΑΙ ΜΠΥΡΕΣ,ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΩΣΙΜΟ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΥ ΧΑΖΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗ ΠΑΣΑΡΕΛΛΑ ΤΩΝ FASHIONISTAS ΠΟΥ ΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΝΤΟΥ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ MAD ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΖΟΜΒΙΕ ΣΤΟ POP ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΚΑΝΟΥΝ 12 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΕΛΕΙΑ ΠΙΑ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΒΟΟΖΕ OTAN MAZEYE INDIE QUEERS.ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΓΑΜΩ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΦΑΝΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΖΩΝΤΑΝΗ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΚΟΜΑ «ΦΥΛΕΣ» ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.